మా ఇంటికి భోజనానికి రండి. Part 2

చాలా గొప్పగా వంట చేసే ఫ్రండ్స్ అని చెప్పాకదా. ఇప్పుడు ఆ ఫ్రండ్స్ ని గురించి తెలుసుకుందాం. సమ్మర్ లో 4th of july వీకెండ్ కి ఫ్రండ్స్ నయాగరా వెళ్దామంటే సరే అని రెడీ అయ్యా. ఒక couple, వాళ్ళ ఫ్రండ్స్ ఇద్దరు, నేను వెళ్దామని ప్లాన్. US కి వచ్చాక నా ఫస్ట్ ట్రిప్. తొమ్మిది గంటల ప్రయాణం. మాట్లాడుకుంటూ వెళ్తుంటే టైం తెలీలేదు. ఆ ఒచ్చిన ఫ్రండ్స్ ఇద్దరిలో ఒకతనేమో ఫార్మసి డిపార్టుమెంటు లో Ph.D చేస్తున్నాడు. అబ్బ దారి పొడుగునా ఒకటే సుత్తి. తెగ బోర్. ఇంకొకతనేమో microbiology లో Ph. D చేస్తున్నాడు. చెన్నై కుర్రోడు. పుస్తకాలు, సినిమాలు అంటూ చాల కబుర్లు చెప్పాడు. మూడు రోజులు చాల సరదాగా గడిచి పోయింది. ఇంటికొచ్చేసి నా గొడవలో నేను పడిపోయాను. ఒక వారం తరవాత తెగ బిజీ గ lab lo పని చేసుకుంటుంటే, నాకోసం ఎవరో వచ్చారంటే బయటకి ఒచ్చాను. చూస్తే chennai microbiology!!! ఎందుకోచ్చాడబ్బా అని అనుకుంటుంటే "I am making Dosa tonight. Stop by on the way home" అన్నాడు. ఇంతక ముందే చెప్పాకదా university లైఫ్ లో ఎవరైనా తినడానికి పిలిస్తే మాట్లాడకుండా వెళ్లి తినోచ్చేయ్యలని. సరే ఎలాగు వంట చెయ్యటానికి ఓపిక లేదు మంచి టైం లో invitation ఒచ్చిందిలే అని వెళ్ళా. కొబ్బరి చట్ని, ఆలూగడ్డ కూర తో నోట్లో పెట్టుకుంటే కరిగి పోయేటట్టు ఉన్నాయా దోసలు. ఇదేంట్రా దేవుడా. "ఆడపిల్లలు కూడా సిగ్గుపడేటట్లు నువ్విలా దోశలు వెయ్యతమేంటి బాబూ" మొహం మీదే అడిగేసా. "it is not that hard. making the batter just takes time" తీసి పారేసినట్టుగా నవ్వుతు సమాధానం చెప్పాడు. చెప్పొద్దూ, నాకైతే బలే సిగ్గేసింది. ఇది లాభం లేదు. నేను ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి అనుకుని బయటకి మాతం పళ్ళికిలించి, "dosa was really tasty. Thanks" అనేసి బయటపడ్డా. నెల రోజులాగి వాడిని (ఈ నెల రోజుల్లో చాల మంచి ఫ్రండ్స్ అయిపోయాం, అందుకే వాడు అనటం), వాడి కజిన్ ని కూడా పిలిచా డిన్నర్ కి. సరే ఆరవ జనాలు కదా అని, సాంబార్ attempt చేశా (MTR mix తో). తినేసి ఏమి పెద్ద comment చెయ్యకుండానే వెళ్లి పోయ్యరిద్దరూ. చెప్పొచ్చేదేంటంటే microbiology సహాయంతో ఆతరవాత నేను చాల dinner లు, lunch లు ఇచ్చాను. superb గా వంట చేస్తాడు. అతనికి తెలీని dish లేదు. అతను భోజనానికి పిలిచాడంటే జనాలు పనులాపుకుని మరీ వస్తారు. ఆ తరవాత ఎప్పుడు దోసలు చేయ్యలనిపించినా నా apartment లో చేసేవాడు. తనకి assistant లు ఇష్టం అట. తను దోసలు చేస్తుంటే మిగతా వాళ్ళందరూ మెక్కుతూనే ఉంటారు తప్ప హెల్ప్ చెయ్యరు. కాని నేను మాత్రం, serve చెయ్యటం, దోశ మీద కూర వెయ్యటం, పొడి వెయ్యటం, ఉల్లిపాయలు తరగటం చేస్తా కదా. అందుకని తతంగమంతా మా ఇంట్లో ఉండేది. Party అయ్యాక మా రూంమేట్స్ అనేవారు "క్లీన్ అప్ పెద్ద గోల కాని, ఫస్ట్ క్లాసు దోసలు తిన్నాం. నువ్వుకూడా అల మంచిగా దోశ చెయ్యటం నేర్చుకోరాదు, మనం ఎంచక్కా ప్రతి సండే దోసలు తినొచ్చు అని". అసలు సిసలైన point ఏంటంటే, ఆ (ఈ) మహానుభావుడికి మేము కలిసిన నాలుగేళ్ళకి నన్ను పెళ్లి చేసుకోవాలనే సంకల్పం ఒచ్చింది, మా పెళ్లి కూడా అయ్యింది. తనకైతే పెర్మనెంట్ అసిస్టెంట్ దొరికింది కాని ఎవరినైనా ఇంటికి భోజనానికి పిలిస్తే చాలు మా ఇంట్లో అయితే పెద్ద యుద్ధమే. ఏది ఓ పట్టాన నచ్చదు. కూర ముక్కల size దగ్గరినుంచి అంత perfect గా ఉండాల్సిందే. ఒక్కొక్కసారైతే భలే ఒళ్ళు మండిపోతుంది. కాని end result మాత్రం మహా tasty. 2000 లో నేను చేసిన సాంబార్ ఎలా ఉంది అనడిగితే నవ్వేసి ఊరుకుంటాడు. వాళ్ళ కజిన్ "అది సాంబారా? చా?" అంటాడు. ఆ సంగతి ఎవ్వరికి చెప్పొద్దని ఇద్దరి దగ్గర స్టాంపు పేపర్ మీద సంతకం తీసుకున్నా. మా ఇంట్లో డిన్నర్ party ల గురించి, ఇంకొక మంచి cook దోస్త్ గురించి నెక్స్ట్ పోస్ట్ లో చెప్తా. మా ఆయన తినటానికి టేబుల్ ముందర కూర్చున్నారు నాదే ఆలస్యం. వస్తా.